https://www.flickr.com/photos/bengibaytekin/36355063992/sizes/c/

Myanmar’a adım attığımdan beri farklı bir boyuta geçmiş gibi hissediyorum. Sanki uçan ejderhaların üzerinde yolculuk ediyor gibiyim. O kadar büyüleyici ki fotoğraflarım ve kelimelerim yeter mi anlatmaya bilemiyorum. Doğası, eski pagodaları, yol boyunca akıp giden yemyeşil tarlaları ve insanları… En çokta insanları, daha önce hiçbir coğrafyada kalbim bu kadar sevgiyle dolmamıştı. Yanımdan geçip giderken el sallamalarıyla, sıcacık gülümsemeleriyle, yolda öylesine yürürken yemeklerini paylaşmak istemeleriyle beni sarıp sarmaladı bu ülke. Myanmar, 1962 yılından 2010 yılına kadar askeri rejim yüzünden kapalı kutu olarak kalmış. Aynı zamanda 1962 yılından öncede dünyanın en zengin ülkesiymiş. General Ne Win’in Burmese Way to Socialism kampanyası yüzünden de şu an halkın ortalaması oldukça fakir durumda. Yangon gibi büyük bir şehiri gezerken ülkenin yeni dünyaya adapte olmaya çalıştığını hemen anlıyorsunuz. Büyük lüks otellerin önünden geçen yalın ayaklı çocuklar, ‘’betel nut’’ satan arabaların hemen yanında yükselen alışveriş merkezleri… Nereyi incelesem diye şaşkın şakın etrafı izlerken, meraklı gözler de sizi izliyor. Onlar için hala çok farklısınız. Ülkenin kırsal kesimlerine gittiğimde ise gerçek Myanmar’la tanıştığıma memnun oldum. Hem doğası hem insanları hem yaşam şekilleri sanki 70’li yıllarda dondurulmuş gibi.