Mārahau Auckland’da bunu fark edememiştim ama Nelson’a gelir gelmez yeni patlayan tohumlardan ve havanın mis gibi kokmasından anladım ki üçüncü cemre toprağa düşmüş bile. Takaka’da kivi tarlasında çalışmaya başlamadan önce 4 haftam var. Çok fazla param olmadığı için de çareyi Abel Tasman Ulusal Parkı’nın girişindeki ‘The Barn Cabins’ de gönülülük yapmakta buluyorum. Nelson’dan Mārahau’ya ulaşmak araçla 1 saat sürüyor ancak henüz bu bölge düşük sezonda olduğu için o tarafa giden herhangi bir otobüs yok. Hostel’dekilere nasıl ulaşabileceğimi sorduğum da; ‘Aralık ayına kadar hiçbir otobüs firması oraya gitmiyor.’ diye cevap alıyorum. Nasıl yani? Henüz Eylül ayındayız… Çareyi eski ve can dostum otostopta buluyorum. Şehrin dışına bir süre yürüdükten sonra araç beklemeye başlıyorum, ilk araçla yolun çeyreğini diğer bindiğim araçla da gönüllülük yapacağım yere kadar ulaşıyorum. Aslında, benim gideceğim kamp alanına gitmiyorlar ama araba bulamayacağımı düşündükleri için beni gideceğim yere kadar götürüyorlar. Dağ yolundan kıvrıla kıvrıla giderken fark ediyorum ki aynı yöne…
