Takaka’dan 3 ay sonra gözlerim yaşlı ayrıldım. Çok seyahat edenler de bazen böyle hissediyor mu? Mesela, bundan 6 sene önce ilk yola çıktığımda, o zaman diliminde tanıştığım ve çok sevdiğim birilerinden ayrılmak pek canımı acıtmazdı. Özlem duygusunu pek yaşadığımı anımsamıyorum. 30 yaşımdan ve km’lerce yollardan sonra bana bir şey oldu, bir yerden ayrılırken arkamı dönüp bakar oldum. Yoluma devam etmeyi öğrensem de alıştığım yerden ayrılmanın ağırlığını sanki daha fazla hissediyorum. Son gecemde yine hep birlikte yemek yapıp kocaman bir sofra kurduk. Geceyi muhabbetler, kucaklaşmalar ve kahkahalarla bitirdik. Ertesi gün, River Inn’de kalanlar erkenden tarlaya işe gitti, ben de son kontrolleri yapıp ‘mutluluklar da hüzünler de anlardan ibaret!’ diye kendime hatırlatarak yola koyuldum. Vira Nelson gölü ve ardından Doğu Yakası! İlk gün, Nelson’da birkaç saat mola verdikten sonra, öğlene doğru gölün kenarına konumlanmış kamp alanına ulaştım. Yeni Zelanda’da Kamp Yapmak Öncelikle Yeni Zelanda’nın herhangi bir yerinde kamp yapabilirim hayalini unutun! Binek…
