Özbekistan’da tren bileti almak ayrı dert çünkü yer yok. Duyduğuma göre acenteler önden biletleri kapatıyormuş 😒 Şansıma internet üzerinden son biletlerden birini kaptım. Yolculuk yaptığım 3. sınıf klimasız vagonlardandı. Sınıfı umrumda değil de camı açamayacağımı bilmiyordum. Yeni kuralmış. Hökümet kuralı. 15 saatte kaç kilo veririm acaba? Gerçi en son Hindistan’da tren yolculuğu yaptığım için şu an bulunduğum vagon lüküs. İnsanlar hem çok candan hem de çok meraklı, az biraz Özbekçe konuşunca gönül kapılarını açıveriyorlar. Bunu da çaylarını, kaymaklarını ve ekmeklerini paylaşarak gösteriyorlar. Orta Asya’da kiminle tanışırsam tanışayım sorular aynı;- Erin nerede?- Evli değilim?- Sevgülün yok mu?- Yok- Bala (çocuk) yapmıcan mı?- Yok teyze ben geziyorum.- Niden? Sonra gezdiğim yerlerin fotoğraflarını gösterdim pek hoşlarına gitti. En çok kapı komşuları Kırgızların dağlarına bayıldılar. Bir ara yemek vagonundan dönerken sarhoş bi adam laf attı. “Hey, Türk güzeli gül ve bal var mı?” Hiçbir şey anlamadım. Kim bilir Muhteşem Yüzyıldan hangi sahne aklına geldi. Zaten…